Płacz ! n a d M I A S T E M

[adamadahp@gmail.com]

P ł a c z nad miastem !

* widzisz ich w wyobraźni
jakby splecionych w winną kiść
w klimacie ciepła swoich ciał
wpatrzeni w pustą dal
nie wiedzą dokąd dalej iść.

Nie mają tygodni ni miesięcy
sobota - to wtorek czy środa ?
nie czują lęku z niedzielnej tęczy
do wody jakby wlana czysta woda.

Ziemia na wszystko dała wam miejsce !
w nieokreślonej skali barw
wprawiłeś w obrót barwną tarczę
i zobaczyłeś pustkę - biel.

Nie chcesz zapytać dokąd iść ?
słów zapomniałeś ? Tych najprostszych ?
sylwetką jeszcze zdobisz świat
w teatrze martwej publiczności.

Tylko kamień jak serce twoje
blaskiem oświeca rynek ponury
Czy nawet jeden nie będzie tu taki ?
co świece odnajdzie - zapali ?

Wyciągam rękę,lecz nie widzę drugiej
z przeciwnej strony zwróconej
ocieram łzy nią , inaczej nie mogę
opuszczam wzgórze spojrzenia i . . . w drogę.[/size]

[member22]

Widzę że forma Twoja jest niestabilna. Raz piszesz naprawdę dobrą poezję a raz wracasz do jakby braku konsekwencji. Ten utwór byłby o wiele lepszy gdyby zachowano w nim pierwotną postać. Jeśli zaczęto na biało to ta konstrukcja wymaga od Autora dokończenia. Tymczasem dalej i w poincie zdarza się rym. A to jak już wspomniałem psuje nieco ogólny odbiór. Życzę Ci więcej takich utworów jak "Zapach kobiety", bo ten oceniam najlepiej spośród wszystkich. Pozdrawiam