trylogia Wrześniowa - Zemsta

[Gryf]

Zagonów pancernych kolumny długie,
Wspierane hukiem tysięcy dział,
Zorały ziemię piekielnym pługiem,
Zabrały wszystko coś po ojcu miał.

A jego sama wojna zabrała,
Poszedł by bronić domu Twojego,
A Twoja matka rzewnie płakała,
Żegnając na zawsze męża swojego.

Teraz już dość tych łez rozpaczy!
Teraz jest kolej na naszą odpowiedź!
Nie jeden wróg ją zaraz zobaczy,
Karzącą pięścią rewanżu zapowiedź.

Powiedziesz swoją eskadrę do boju,
wysmukłych bombowców w kolorze khaki.
Wierne załogi nie boja się znoju,
Na skrzydłach noszą szachownic znaki.

Choć jest Was mało pomścicie ojców,
Pomścicie matki płaczące nad nimi.
Pomścicie dzieci zlęknione w kojcu,
Szepczące cichutko: „My się boimy.”

Już pierwszy klucz krąży wysoko w powietrzu,
A drugi wkrótce do niego dołączy
I runą na wroga jak chmura deszczu,
Stal się ze stalą w zniszczeniu połączy.

To polskie bomby mu pancerz rozbiją
I będzie uciekać jak nędzny robak,
A nasze batogi w kark mu się wbiją,
Tak karze najeźdźcę Brygada Bombowa.

Łódź 22.07.2009

[anja]

Polacy potrafią zjednoczyć się...... niestety tylko w razie zagrożenia i wspólnego wroga

[member22]

Znacznie lepiej niż w poprzednim utworze. Tak jak to dobrze zauważyła Ania, potrafimy się jednoczyć tylko w sytuacji zagrożenia. "Razem Młodzi Przyjaciele,... w Jedności Siła..." o ile dobrze zacytowałem naszego największego wieszcza. I to również są słowa napisane na kanwie bohaterskich czynów. Pozdrawiam