Nostalgia

[Ewa]

Nostalgia.

Nieważne, że rozpostarłam przed Tobą
Bezmiar lasów, ogrodów zielonych
Od morza do gór trwających
Od kropli do kamyków na drodze położonych
Nieważne

Nieważne, gdzie starą modlitwą
Lud z ludem w niedzielę się miesza
Pełen nadziei na lepsze trwający-
W nadziei żyjący
Nieważne

Nieważne, gdzie brat bratu rękę poda
O pogodzie, o domu porozmawia na ulicy
O polityce, o szkole, o samochodach
O sąsiadce z drugiej kamienicy
Nieważne

Ja idę długą aleją
W Richmond Park, gdzie żyli król i królowa
Do mnie jelenie się śmieją
Wieczorem błyśnie okiem sowa

Może kiedyś, w niedalekiej przyszłości
Brat z bratem porozmawia
Nad Tamizą, tą inną rzeką
Na niebie dostrzegą żurawia

Nie wiem jak wrócić do domu
Czy tylko ptakiem żelaznym
Godzina drogi malowana na niebie
I bagaż nieważny

Nucąc, chodzę po obcym parku
Wędruję zamyślona
Liczę dni, kiedy Ty weźmiesz
Mnie w kraju w stęsknione ramiona.

[Gryf]

Ewo, bardzo pięknie, tęsknota i oczekiwanie. Zobaczyłem to, jak byś namalowała obraz.
Mnie się podoba

[member22]

Wiersz nostalgiczny o tęsknocie skrywanej głęboko w sercu. Za dużo słów na nie, ale pointa bardzo wyraźna i pełna nadziei. Pozdrawiam

[anja]

Też sądzę że za dużo słów i wyliczanek, ale całość na PLUS.