Moje słoneczko

[Nina]

pisane ...kiedyś, tam - jesienią


Jesienna pora, liście rdzewieją.
Ludziom jest smutno, wiatry się śmieją.
Słonko wędrujesz przez cały świat,
Nie odchodź od nas cóż ci to da?

Błagam Cię! Proszę! To niemożliwe!
Świeciło krótko, jakby przez chwilę?
Uchylam w oknie więc firaneczkę,
Pozostań ze mną jeszcze troszeczkę.

Zajrzał więc do mnie słoneczny promień,
Rozpalił serce, ogrzał mi dłonie.
Lecz ja niepomna w swym egoizmie
Wołałam - nie idź, pozostań przy mnie!

W końcu znudzony mą zachłannością
Skrył się za chmury, chyba ze złością!
Rozumiem teraz , że się mną nudzi,
Musi wszak świecić dla wszystkich ludzi.

Choćbym dziś miała problemów i sto
Wiem, że powróci...znowu za rok
Więc bez zawiści czekam już sobie,
Powróci do mnie w letniej ozdobie

[anja]

...Powróci do mnie w letniej ozdobie i oby jak najszybciej

Witaj na forum

[Nina]

Oby Aniu tak długo mnie TU nie było, że nawet nie wiem jak emoty się dodaje

[anja]

Nie wchodź w "szybka odpowiedź" tylko ciut niżej od wiersza po prawej jest ODPOWIEDZ , tam są emoty, trochę ubogie ale coś znajdziesz

[Nina]

Dzięki :*

[Fred]

Całkiem fajnie.
podobają mi się liście które rdzewieją

[member22]

Wiersz prosty w odbiorze a takie są najlepsze. Wyraża tęsknotę za latem, za słonecznymi, pogodnymi dniami. Rytmicznie też w miarę poprawny, więc dobrze się czyta.
Podobnie jak Poprzednicy i ja myślę że słoneczko ukaże w pełni swe oblicze. I to już wkrótce. Pozdrawiam

[Nina]

Serdeczne dzięki