Biesiekierz

[Fred]

Gdy kobiety schodzą się do darcia pierza,
snują mroczne opowieści z Biesiekierza:
nazwa, która w język szczypie w gardło drapie;
nie wymówił jeszcze jej niemiecki papież.

Jak wieść gminna i legenda dawna niesie,
mroczne karty w swej historii miał Biesiekierz;
zapomnieli już historię tę współcześni,
jak w tej gminie bies siekierę kiedyś zbiesił.

Gdy kto zgrzeszył; gdy nie zmówił kto pacierza,
wnet do karku bies siekierę mu przymierzał.
Tam niejeden grzesznik stracił swoje ucho,
tam niejeden się heretyk oblał juchą;

Choć grzesznikom dał we znaki się Biesiekierz,
dzisiaj wielu z nich od dawna jest w niebiesiech.
Kto tym mrocznym opowieściom nie dowierza,
niech najlepiej uda się do Biesiekierza.

[Xan]

Wydaje mi się, że brakuje ostatniej zwrotki, z nawiązaniem do początku. Spójności mi brak między pierwszą zwrotką a resztą.
Chyba lepiej by to wyszło, gdyby tak zacząć czytanie już od drugiej?
Popracował bym też nad rytmiką sylab. Czasem oko się zawiesza i trzeba wracać do początku linijki.

Cytat:tam niejeden się heretyk oblał juchą;

Ale rytm już ucieka przez taki nawrót i traci się "kontakt" z przekazem...

[Fred]

Jest dwunastozgłoskowiec liczony po cztery sylaby, nie wiem, gdzie tu widzisz załamanie rytmu. A co do treści? jednemu podoba się to, drugiemu owo Trudno o gustach dyskutować. Dziękuję za poczytanie i komentarz.

[member22]

I znów zabawa słowami. Wiersz jest dobry i wyrazisty w odbiorze. Zawarłeś w nim mroczną historię miasta. I właściwie to tyle
Pozdrawiam

[Fred]

Mroczną historię miasta zmyśliłem. Zainspirowała mnie nazwa Biesiekierz, kojarząca się z biesem i siekierą.
Dziękuję za komentarz.

[babajaga]

zapomnieli już historię tę współcześni,
jak w tej gminie bies siekierę kiedyś zbiesił.

muszę zajrzeć w historyczne karty - kim był ten jegomość
Biesiekierz; - wstyd się przyznać ale nie wiem - wiem
tylko tyle, że to wieś
a wiersz jak zawsze - bardzo ciekawy i perfekcyjny