Wracajcie

[Fred]

Dni wiosenne są coraz to dłuższe,
słońce żwawiej gna mgły o poranku,
czas najwyższy pomyśleć o jutrze,
pora wracać do kraju, bocianku!

Dzień się coraz to wcześniej zaczyna,
zatem pakuj już kufry, walizy,
kraj ojczysty, a także rodzina,
ciągle czeka na twoje dewizy.

Bo to my, wędrownicy podniebni,
zwiastujemy im wiosnę i ciepło,
dziś jesteśmy tam bardzo potrzebni,
bo w Ojczyźnie za mała jest dzietność.

Ciągle wieszczą nam to ocieplenie,
nie będziemy za morza już latać,
lecz spokojnej starości pragnienie,
wydłużyło się znów o dwa lata.

Rozwijajmy szeroko swe skrzydła,
choć prognozy giełdowe są słabe,
powracajmy, niech mrok się rozwidnia,
bo musimy zjeść jakoś tę żabę.

[member22]

Wiersz bardzo optymistyczny i ciepły w odbiorze. Zawarłeś w nim dużo takiego zdrowego entuzjazmu, tak więc czyta się z uśmiechem na ustach. Słownictwo jak zwykle bogate. No a główny temat bardzo na czasie.
Pozdrawiam

[anja]

   

[Fred]

Podobno bociany już wracają, ma być wczesna wiosna.
Dziękuję za poczytanie, komentarz i obrazek