Dąb i Śliwa

[Fred]

Gdzie zakolami wiją się rzeki,
a czas setkami wieków upływa,
w cieniu co tworzył dąb silny, krzepki,
wyrosła młoda, dorodna śliwa.

Dąb urzeczony śliwy spojrzeniem,
gasił jej smutki w słoty przewlekłe,
przed skwarem lata ochraniał cieniem,
a w mroźne zimy obdarzał ciepłem.

Wśród liści ptaki grały kapelą.
Jej - słowik kląskał w majowe noce;
na wiosnę ślubną zakwitła bielą,
jesienią dała słodkie owoce.

On szept jej liści wyławiał uchem
i trwali razem w bezludnej dziczy.
Dawno porzucił hardą siwuchę,
a rozmiłował się w śliwowicy.

[anja]

Łał, jaki sielski obrazek namalowałeś, a puenta powalająca