Wysłuchaj mnie

[Fred]

Zatraciłem czas w smutkach, zaplątałem się w matni;
z dzieci twych marnotrawnych może jestem ostatni;
zatroskanie o jutro wrosło w moją codzienność;
nie odtrącaj mnie matko, miej cierpliwość nade mną.

Możem zaparł się siebie i w występkach mych ginę,
możem smutkiem napełnił czułe serce matczyne;
przed Twym jasnym obliczem twarz ukrywam wstydliwą;
nie potępiaj mnie matko, miej nade mną cierpliwość.

Kiedym myślał w rozpaczy, że już wszystko stracone,
pozostało pod Twoją się uciekać obronę;
wysłuchałaś cierpliwie, wsparłaś w każdej potrzebie;
Nie potępiaj mnie za to, że wciąż wracam do Ciebie.

Już mnie nie raz zawiodło, to, co kruche, nietrwałe,
serce dręczą tęsknoty i pragnienia zuchwałe.
pozwól wytrwać przy Tobie we wdzięczności, w podziwie
i wysłuchaj mnie matko i wysłuchaj cierpliwie.

[Gryf]

Fred... jest piękny. Powiem, że widzę tu dwie osoby (dwie adresatki). O Jednej Tej Najważniejszej, to nie muszę mówić, a drugą jest np. nasza ojczyzna?
Też swego rodzaju modlitwa.
Pozdrawiam serdecznie, a i dzięki za twoją interpretację Rycerza, podobała mi się, brzmi bardziej rytmicznie.

[anja]

Wspaniały wiersz. Czytając też skojarzyło mi się z ojczyzną, ale później widziałam tę Matkę Najważniejszą.

Co autor miał na myśli?

[Fred]

Raczej "autor miał na myśli" Matkę Boską, ale z chwilą opublikowania wiersz zaczyna żyć własnym życiem i ten motyw Ojczyzny, którego dopatrują się czytelnicy bardzo mi odpowiada i jest zgodny z moimi intencjami. Wręcz cieszy mnie.

[anja]