Zażyłość

[Guest]

Smutkiem tynku
patrzę na ciebie
brzozo ukochana
ja twój przyjaciel dom
nasza biel
płacze odcieniem czasu.

liśćmi wróżysz nam przyszłość
ja w cieniu kołyszę troski
a słońce karmi nas
tą samą nadzieją
ciepła i bólu.

Deszczem rozmokła rzeczywistość
zaczyna kiełkować
choć góry jeszcze w bieli
to wiosna maluje ogrody
uśmiechem dorodnych pąków
tylko czy starczy czasu na kwiat?

[Guest]

stanel napisał(a):Smutkiem tynku
patrzę na ciebie
brzozo ukochana

Ano to trza jakiś remoncik kapitalny ... domek odżyje a i brzozie będzie raźniej

[Guest]

Selijko...tak jak my...

[Kamil Rousseau]

stanel napisał(a):Ty liśćmi wróżysz przyszłość

Ty wydaje mi sie niepotrzebne

stanel napisał(a):Skutkiem deszczu
rozmokła rzeczywistość
zaczyna kiełkować

Deszczem rozmokła rzeczywistość
zaczyna kiełkować


a może jw. zapisać tak jak zaproponowałem?

serdeczności
kr

[Guest]

Dzięki Kamil.Miłego dnia!

[Guest]

Stanel,
zaimek rzeczywiście wyrzuć za sugestią Kamila.
Nie odbierze nic wierszowi a wiele doda.

Z resztą zrób jak uważasz.
To dobry wiersz a z poprawianiem dobrego nie należy przesadzać.

Pozdrawiam :-)

[Polakierowana]

piekne

[Guest]

Mnie się wydaje,że im mniej słów tym lepiej i starczy jest krótsze.
Intuicyjnie wydaje mi się że to taki kończący wydech.Nie umiem tego wyrazić,
ale tego bronię.Pewnie bez racji.
Serdecznie dziękuję za wgląd i komentarze.