Zwątpienie

[Snowboarder]

pomiędzy ciszą a porywem
niespokojnego wiatru
ugina się w pół jedyny

na kolanach klęczy
mamrocze pod nosem
słowne prośby wewnętrzne

czekając na zwrot miłości
umartwia kolana dotychczas
pokornie ufając wielkości

i może kiedyś tak będzie
że kryształki przestaną wypadać
z dolin zmęczonych ciężarem

[Snowboarder]

:roll:

[Sarmata]

Snowboarder napisał(a):(...)
i może kiedyś tak będzie
że kryształki przestaną wypadać
z dolin zmęczonych ciężarem

Czy chodziło może o kryształki amfy ? :evil: :lol:
Ale na poważnie - nie udało mi się rozszyfrować odniesień utworu...
To znaczy 2 i 3 strofy są raczej czytelne i w połączeniu z tytułem dają pojęcie o czym piszesz, niemniej zestaw odwołań zwrotek 1 i 4 wymyka mi się. Może przepaść pokoleniowa?

[Snowboarder]

Pierwszej zwrotki nie wyjaśnię, by za łatwo nie było...

i może kiedyś tak będzie
że kryształki przestaną wypadać
z dolin zmęczonych ciężarem

Nie wiem skąd taki pomysł...amfa..

To jest metafora łez płynących z oczu.

[Sarmata]

Czysta amfetamina ma postać krystaliczną. A cały utwór jest raczej "odjazdowy".
Stąd skojarzenie z twoimi kryształkami.

[Snowboarder]

Pierwszy raz spotkałem się z taką interpretacją tego wiersza
nie jest zła, dobra jak każda inna ;-)

Nina, zgadzam się z Tobą w 100%

[Snowboarder]

Ten wiersz jest osobisty i napisany w sposób, który nie koniecznie może naprowadzic.
Peel nie odkrywa kart...ale wyjaśnię po troszę...

jedyny - odniesienie, jako jedyny w życiu kobiety (nie tak dawno)

wielkości - zwraca się do siły wyższej, gdyż tylko w niej upatruje pomoc.


Ten wiersz jest wyrazem rozpaczy po stracie...nic więcej.

[Guest]

Oj Snowboarder,po prostu wypadły ci na papier kryształki słów.

[Snowboarder]

Selijka w żadnym wypadku mnie nie sprowokowałaś
Powiem coś więcej. Modlitwa peela wysłuchana :lol:


Stanelu, dziękuję