Filozofia pragnień

[Snowboarder]

bywają takie chwile
kiedy chciałbym być
jak posąg kamienny
na który nikt nie zwróciłby uwagi
najchętniej gdzieś w dżungli
z dala od miejskiej
stałbym ramie w ramię
u boku starego drzewca

nie czekam już
na niespełnione pragnienia
krążą one wokół
egocentrycznych doznań
jak stado łakomych rekinów
czekających na strawienie głodu

odnaleźć w sobie aequanimitas*
dla samego siebie
jest w istocie
zamkniętym kołem
dla nieprzebudzonych

bywają takie chwile


aequanimitas - równowaga ducha

[Guest]

Tak to widzę :

są chwile

kiedy jak posąg
w kamieniu
niezauważony
może w dżunglii


z dala od miasta
ramię w ramię
ze starym drzewem

pragnienia krążą
nie czekam

jak głodne rekiny
krążą wokół łakomego EGO

odnaleźć aequanimitas
i być
zamkniętym dla śpiących

są chwile


I wybacz małpie ingerencję. Nie zna franca na poezji a swoje trzy eurocenty wtrąca! ;-)

[Snowboarder]

Trochę mi przekaz zburzyłeś, bo źle odczytałeś końcówkę, ale
wskazówki cenne i na pewno nie przejdę koło nich obojętnie
dzięki.