Apel do...poetów

[Ginsana]

a tego nie znam...coś nowego skrobnęłaś? z twojego wiersza jedna mądrość płynie....ps. a przytulełaś dzisiaj męża? hę ? :-)

[Ginsana]

Ninoczka napisał(a):A bo to raz?

hehehe...no tak ona w bohemę nie wleci tak do konca

[wanda]

czy w samotności nie zapłaczemy ....w samotności zapłaczemy i to nie raz...

[staszek]

przeważnie placzemy w samotności

[czardasz]

macie racje placzemy w samotnosci

[Guest]

Ninoczka napisał(a):łatwo jest popaść w nałóg internetu
... a się wyleczyć trudno niestety...

Pochwała dla Ciebie Aguniu , wskazówki wspaniałe-potrafisz czas znależć na pisanie i ciepła rodzinnego pielegnowanie :brawo:

[Kamil Rousseau]

Ninoczka napisał(a):tak mi się słowa wieczorną ciszą
plączą po głowie i same piszą
nie zaniedbujcie swoich połówek
i nie żałujcie im ciepłych słówek

Pozwól Ninoczko , ze na przykładzie tej zwrotki porozmawiamy wspólnie (wszyscy użytkownicy)
Rozpatrzmy sylabike wiersza :

1. 10 sylab
2. 10 sylab
3. 10 sylab
4..10 sylab

Sylabika jest zachowana - jest to wiersz 10 sylabowy. Dzięki konsekwentnej sylabice utrzymany jest rytm zwrotki..(.potem należałoby sprawdzic pozostałe zwrotki)

ważną sprawa w wierszu rymowanym jest średniówka
Średniówka, jest to wyznaczony przez reguły danego systemu wersyfikacyjnego przedział wewnątrzwersowy, którego postać i umiejscowienie decydują o konturze intonacji w obrębie wersu, np. Kochasz ty dom, / rodzinny dom (M. Konopnicka, Pieśń o domu).
W przypadku wiersza M. Konopnickiej jw mamy do czynienia z ośmiozgłoskowcem ze śerdniówką 4/4
W przypadku wiersza Niny mamy do czynienia z 10zgłoskowcem i z zachowaną przyzwoicie sredniówką 5/5 np:

tak mi się słowa /wieczorną ciszą
plączą po głowie /i same piszą

teraz popatrzmy na rymy:

Rym, jest to powtarzanie identycznych lub podobnych (zbliżonych) zespołów zgłoskowych zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu lub zdania (w prozie poetyckiej). Powtarzające się układy zgłoskowe występują jako komponenty rymowe. Rym jako zasada współorganizująca system wersyfikacyjny ustalił się w łacińskiej poezji okresu średniowiecza (antyczny wiersz iloczasowy nie był rymowany), co wiązało się z przejściem do metryki akcentowo-sylabicznej.

Przez wiele stuleci rym utożsamiany był z wierszem, stając się powszechnie zauważaną cechą poezji, mimo że istniały także tzw. wiersze białe (nierymowane). W Polsce wiersze były rymowane od początku istnienia poezji.
Rodzaje rymów
Wyróżnia się: rymy żeńskie, posługujące się akcentem paroksytonicznym, nieodłączne od wiersza sylabicznego, np. "woda - uroda".

Rymy męskie, oparte na akcencie oksytonicznym, właściwe wierszowi sylabotonicznemu, jak "zew - krew".

Rymy daktyliczne, w języku polskim rzadkie, związane z akcentem proparoksytonicznym: "zakochać się - rozszlochać się".

Wymienia się także: rymy bogate, obejmujące wiele współbrzmień głoskowych, np. "piąstkom - cząstkom".

Rymy głębokie, wychodzące poza granice ustalone przez miejsce akcentowanej samogłoski, jak: "łabędzie - to będzie", "głębie - gołębie".

Rymy dokładne (pełne, ścisłe) cechują się zupełną identycznością głoskową (dopuszczalne są jedynie niewielkie odchylenia) - w przeciwieństwie do niedokładnych (przybliżonych), opartych na powtarzalności tylko niektórych głosek, jak asonanse (podobieństwo samogłosek, np. "powróz - gotów") oraz konsonanse (podobieństwo spółgłosek, np. "gong - gang").
Układy rymów
W wierszu układ rymów pełnił w tradycyjnej poezji istotną rolę, przy czym najważniejsze były rymy końcowe (w zakończeniu wersu), choć występowały również rymy wewnętrzne: Posępny, ciężki los • naszego pokolenia./ Za ciosem bije cios • w czarowny gmach złudzenia. (Z. Przesmycki, Posępny ciężki los...). Miejsce rymu w zwrotce przesądzało niekiedy o przynależności gatunkowej wiersza (sonet, triolet).

Rym może występować w układzie parzystym (dwa kolejne wersy mają ten sam rym), przeplatanym (krzyżowym), okalającym (identyczne rymy na początku i końcu zwrotki). Wyróżnia się także rymy gramatyczne (takie same końcówki gramatyczne wyrazów, np. "różami - dziewczynami") oraz niegramatyczne (wyrazy różniące się formą gramatyczną, jak "cały - chwały").

Rymy banalne (tzw. "częstochowskie", zbyt często używane, np. "dal - żal") oraz rzadkie, wyszukane, trudne i egzotyczne. Rym pełni funkcję wierszotwórczą, instrumentacyjną i semantyczną (znaczeniową). W poezji współczesnej rymy mają mniejsze znaczenie niż w tradycjonalnej, w wielu zaś jej przejawach (m.in. twórczość T. Różewicza) zupełnie nie występują.
Wszystko to i jeszcze wiecej na temat wiersza znajdziecie w internecie.

Waznym jest aby w poezji rymowanej , rym był jak najbogatszy! Jak jest u Niny?

piszą -ciszą
połówek-słówek

i tu jest duży mankament tego wiersza- rymy zbyt banalne. Dlatego proponowałbym Ninie nad nimi popracować., by nie była posądzana o częstochowszczyznę.

Ważny w wierszu jest przekaz...i tu nie ma recepty- to co jednym czytelnikom wydaje sie wazne innym bardzo błachę i banalne. Ja nie potrafie dac na to recepty. Dla mnie wc wierszu Niny ważna jest ostatnia zwrotka w której zawarta jest pointa, i dlatego daruje Ninie niektóre przegadania ( podane metodą "kawę na ławę") - bo dzięki tej poincie wiem że autorka wiedziała od samego początku co chce nam przekazać.

pzdr
Kamil

[Kamil Rousseau]

Nina , nie mogłem poddawać głębszej analizie wierszy innych osób poza Tobą , ponieważ jako nowy tutaj mógłbym zostać odebrany jako nieprzyjemny mądrala. Wiedziałem że Ty mnie zrozumiesz i wybaczysz ponieważ znamy się kopę lat, a ja mogłem wspólnie z Tobą porozmawiac o wierszu co może zostać przeczytane przez tych co zaczynają i wiedza ta im może się przyda.
Wybrałem najgorszą "rymowo" zwrotkę- bo jak się uczyć najlepiej? Na błędach! Prawda.

Spodobała mi się Twoja replika na temat częstochowszczyzny. Ta replika jest (o to walcze zawsze!) potrzebna tym którzy nadmiernie i bez znajomości nadużywają tego słowa...a muszę Ci powiedziec , że takie durnoty piszą nawet obyci w poezji ludzie. Częstochowszczyzna to wg mnie nie tylko rym ale to rym połączony z wartoscią przekazu- to jeszcze raz podkreślam jakem rodowity częstochjowiok
Można by wiele pisać , ale to już zrobiłaś Ty i nie chcę się powtarzać - podkresliłem w dyskusji tylko to co warto było umocnic by zapamiętać.
pzdr. kamil

[czardasz]

taka analiza wiersza to i mnie sie podoba :-)

[Kamil Rousseau]

nie jestem żadnym ekspertem - przekazuję tylko to czego sam się nauczyłem.
Jedno mogę powiedzieć- jeżeli ktos nie będzie komentował (lepiej lub gorzej) obcych wierszy , nigdy nie będzie pisał dobrze swoich.
Konieczność napisania komentarza zmusza do przeczytania wiersza ze zrozumieniem, zastanowienia się czyli poddania go analizie i potem logiczne uzasadnienie swojej opinii.
pzdr.kamil

[Interpelacja]

Ninoczka napisał(a):Co zrobić zatem, by nie płakać?

Uśmiechać się do innych, taka mowa duszy
bo uśmiech się mnoży i serce poruszy ;-)

[czardasz]

usmiech znieczuleniem smutku

[Interpelacja]

Uśmiałam się Ninoczko - dzięki
tylko czasem mam takie przebłyski

[czardasz]

Talent albo sie ma albo nie.. hehehehehe :-)

[Interpelacja]

W życiu zastosować te mądrości Ninoczki będzie mi coraz trudniej, bo coraz częściej tu zaglądam... co mi tam wieczór ze świecami jak mi tu tak dobrze

[meg04]

ładnie to podsumowałaś, ale teoria teorią a w praktyce każdy sobie rzepkę skrobie.

[Snowboarder]

uśmiech napędza miłośc i przyjaźń