Chiński uśmiech


Skrzydłem pszczoły - drgnieniem
W mimiczny skurczów ton
Drobnym mrowiem tkany
W woli skojarzeń słanych
Oznajmia siebie skromnie.
Jakby zwodniczy płacz ?
Co nagle się rozpłynął ?
Objęty twarzą - Miną ?
Niczym akord Bacha
Zdysonansowany -
Jednym tchnieniem mistrza
Strojnie rozwiązany
By jawić harmonię
Upojną - Czekaną !
Zwężone powieki
Otulają spojrzenie
Co światłem radości
Obraz ten ogarnia
Dla zbliżeń serc odległych
Uśmiechem danym wszystkim .