Plaża

Gdzie morze z lądem ciągnie spory
Czesząc falą złote jego runo
Ożywiając skruszoną nagość Ziemi
Dla nagości ciał w ułaskawionym wstydzie
W pierwotnej wymianie wdzięków
Ku nasyceniu spojrzeń.

Leżymy !
Jako zagon opielonych goło-roślin
W obrębie słonej balii
Wsłuchani w głos wybrzeża
W kwiato-pylących uniesieniach
Dzieląc się wzajemnościami ;
Zastygłe stado jednolitych form.

Idziemy !
Po słonecznej rozmnażalni uczuć
Dziedziny wspólnej dwóch ciał
Jakby naszych !
Zbliżających się w zbliżeniach.
Wpatrzeni w źreniczność letnią morza;
Masując jej ciało , ku uciesze wspólnej.