Dziewczęcy śpiew


Bez słów ! A ileż w nim treści - mowy
Jakiej nie zmieszczą żadne myśli - słowy
Bo po co wzorzystością krasić kryształ własny
Kaląc jego przejrzystość słoneczną w dzień jasny.

Każdy ton jak owoc smakiem ; Chciany !
Beztroska narracja - Radość ! W sposób niespodziany
W kaligrafii kształceń ich brzmień ; Kończenia
Głosów wyrosłych z wyczucia - Piękna uwieńczenia.

Z zapachami owocu rajskiego
Co grzechy wyzwolił w imię szczęścia tego
By Bóg się rodził niosąc nadzieję zbawienia
Co w duchu lud umacnia w codziennych zwątpieniach.

Jak strzała Amora rzęzi w ciele
Z mocą,którą duch dwoi,słaną od Ciebie
Bo on może tylko takie siły stworzyć
Ciało objawione niewinnością - wyzwolić !

Słucho-wyobraźnią krzewi obraz czując
Jak źrebak w swobodzie radością górując
Nozdrzami i wzrokiem przestrzenie rozpromienia
Śląc ciekawość wokoło,która tak się zmienia.

Niosąc spokój pogodnego morza
Malując horyzont - Jak poranna zorza
Wiatrem nutek - rozwianej grzywy - Pięciolinii
Ożywiać tło jak kwiaty czeremchy czy wiśni.


Tak ! Tak bez słów dla większej wymowy !
Świeżym blaskiem okrywa wciąż nastrój nowy
Brzmienia są doskonalsze od każdego słowa
W przenikliwości,dreszczu - Najpiękniejsza mowa.

Dla przejrzystości dźwięków ; Kroplenia.
Ku uciekającym alikwotom - w skupienia.
W sile ruchu,finezji - kinetyczności ; Zew !
Niekończących się pogłosów,wierności ich ech.

Eh ! Gdyby to wszystko można było zatrzymać
z Tobą choć na chwilę.
Objąć, całować, pieścić tak mile
A potem wydłużać ; Niech kręci się Ziemia !
Dla wszystkich - Jak dla nas !
Aż do chwil . . . zbawienia.