Nie Umówione Spotkanie - Wersja do druku +- Dotykiem Wiatru - forum poezji amatorskiej. (http://dotykiemwiatru.grd.pl) +-- Dział: Poetica (/forum-5.html) +--- Dział: Wiersze rymowane (/forum-14.html) +--- Wątek: Nie Umówione Spotkanie (/thread-6780.html) |
Nie Umówione Spotkanie - Orcio24/7 - 2017-10-18 12:03:11 NIE UMÓWIONE SPOTKANIE Znowu dziś wszedłem do Twojego ogrodu Stawiałem lekko kroki by nie sprawić zawodu Twoim ptaszkom niebieskim i przed zorzą Wieczorną nie płoszyć ich nim się położą. Chciałem by śpiewały dla Ciebie beztrosko, Patrzyłem z ukrycia – wyglądałaś bosko. Twoje usta koralowe, szafir oczu i nosek Prześliczny, równiutki, rzeźbiony ze zgłosek, Którymi ptaki słodziły tę porę zachodnią Moje oczy zapłonęły jakby iskrzącą pochodnią. Późny wieszcz mówi, iż najpiękniejszą jest kobieta, Gdy nie wie, że obserwowana – wówczas poeta Powinien jej blaski malować – w tę porę Pomyślałem, że właśnie na się zabawkę tę biorę. Twoje oczy w niebo wpatrzone niczym dwie gwiazdy Twoimi włosami zachwycon jest duszek każdy, Twoja figura bliska ideałowi – doskonałości, W ustach koralowych perłowy uśmiech gości. Jasne czoło gładziutkie i policzki różane, Patrząc na Ciebie – tu na zawsze zostanę W Twoim ogrodzie, między Twoimi drzewami Ta miłość jest jak złota nić między nami Tak myślałem i chłonąłem piękno całą duszą I powtarzałem bez końca – bariery runąć muszą. Będę bez końca opiewał Twe wdzięki i uroki, Dla Ciebie będę pierwszy, najszybszy, wysoki, Moje wielkie zwycięstwo Tobie zadedykuję, Tak niezauważony Jolu zalety Twe szkicuję. Jasnym jest dla mnie – nie wystarczą słowa, Jesteś przepiękna i dumna jak królowa. To Twój styl – zabawne – Twój sposób bycia, Kpię z siły kłamstwa i nic do ukrycia Nic nie mam – szczerość – a prawda to prawda Melodią otwartości brzmi nutka każda. I z ukrycia tak się przypatrywałem Tobie Dziś słowem jak kroplą w kamieniu żłobię. Byłaś ubrana gustownie naprawdę dobrze, W błękity patrzyłaś, patrzyłaś tak mądrze Diamentowa kolia zdobiła Ci szyję, Gdy Twój dekolt oglądałem, czułem, że żyję, Na zgrabnych palcach pierścieni bez liku I kolczyki srebrzyste – omałom okrzyku Zachwytu z piersi nie dobył by uwagę Twą poruszyć jednakże chłodną powagę Zachowałem i nie wyrzekłem ani litery, Dla Ciebie najdroższa będę zawsze szczery. Więc ukląkłem na kolana i wlepiłem wzrok W Ciebie śliczną – tak mógłbym cały rok Się sycić Twą urodą, lecz moje serce to pięść A mojej duszy zaprawdę rozdałem sporą część, Czyżby? Różnymi ścieżkami biegło? Przeznaczenie? Twoje – kochać syna, a moje – walczyć na arenie. Nie wyszedłem z ukrycia, nie pokazałem Tobie W porę późną, właściwą.. Połóż róże na mym grobie. 2008 rok.. RE: Nie Umówione Spotkanie - tom_70 - 2017-10-18 12:25:53 W tytule jest błąd ORTOGRAFICZNY! W tekście są błędy gramatyczne, magistrze filologii polskiej. RE: Nie Umówione Spotkanie - Fred - 2017-10-18 15:07:11 Ptaszki się położą? ależ ptaki nie śpią na leżąco. Ponosi cię rym niestety. RE: Nie Umówione Spotkanie - tom_70 - 2017-10-18 16:20:47 "omałom"? "ukląkłem na kolana", to jest szkolny błąd - pleonazm. RE: Nie Umówione Spotkanie - Orcio24/7 - 2017-10-20 16:33:57 Wiecie co zapamiętałem z poezji Wisławy Szymborskiej, że "wino stojąc stoi" więc ja pod wrażeniem 'ukląkłem na kolana' no.. |