(2017-10-13 17:18:54)Orcio24/7 napisał(a):  DLA MOJEJ PANI

Jolu nie widziałem Cię już przeszło całe wieki,
Dla serca Twojego wciąż jestem daleki.
Jednak tęsknota za Tobą dodaje mi siły
I usłyszeć Twój głos tak mojej duszy miły
Pragnę, Twojego widoku pożądam namiętnie
I choćby przeczyły temu wszelkie przepowiednie,
Chociażby ptaki wróżyły uczucia niespełnienie,
Chociażby mnie zewsząd otoczyły płomienie,
To nic nie strawi miłosnego odurzenia,
Wiedz, że sam Los dla mnie karty korzystnie odmienia,
Bogowie szczęśliwe obiecują zrządzenia,
We mnie znajdziesz oparcie dla ramienia.

Każdego wieczora, gdy kładę się do snu,
W wyobraźni maluję Twój obraz tu,
Zaraz przy mnie, że śnimy razem o jednym
W uścisku gorącym przytuleni bezwiednym.
Zmysły spływają wówczas na drugi plan
I żadna nie zrówna Ci z najpiękniejszych dam.
Twoje piękno sprawia, że wszystkie bledną,
Ponad wszystkie boginie wielbię Ciebie jedną,
Twoje oczy, Twój uśmiech, Twój swobodny krok,
Twoją dłoń pierwszą całuje zawsze Nowy Rok,
Każdy Wrzesień za Twym urokiem przepada,
Każda wiosna Twoje imię czerwonej róży nada.
Stukot Twojego serduszka wymierza tak tańca
Traw co rosną na łące i każda śle posłańca.
Najszybszego duszka by głosił nowinę radosną,
Że pod Twoją opieką dzieci szczęścia rosną.
Muzy i Nimfy śpiewają , że jesteś cudowna,
Twych wdzięków strzeże wieżyca warowna,
Którą wzniosłem by dać Ci bezpieczeństwo,
By nie utyskiwało na Ciebie społeczeństwo.
Zażenowani jego większości małodusznością,
Wiedziemy cierpliwie monologi z Wiecznością.

Jesteś szlachetna prawdziwie - dostrzega to wielu,
Dojrzałaś na tyle by mi mówić: przyjacielu.
Kobieta jak Ty już nigdy się nie narodzi,
Zanurzę Cię całą w komplementów powodzi.
To i tak będzie mało by opisać Twoje wdzięki
Lecz memu sercu ulży to udręki.
Onieśmiela mężczyzn Twe zachwytu pełne piękno,
Gdy Cię ujrzało – z rozkoszy niebo pękło,
A deszcz namalował dla Ciebie świetlistą tęczę,
Dziś rzeźbiarzy najzdolniejszych w ich dziele wyręczę
I na Twój obraz wykuję kształt w skale,
Twoja uroda i mądrość harmonizuje doskonale.
Twoja figura jest wzorem bliskim ideałowi,
A poeci miłości bez Ciebie są jałowi.
Każde słowo bez Ciebie jest pustką nasycone,
Z diamentów Twych zalet sporządziłem koronę,
Twój blask oślepia, Twoja aura otula spokojem
I uwierz, niebawem, co zechcesz będzie Twojem.
Twój syn wyrośnie na wspaniałego mężczyznę,
Chociaż Czas zagoi na nim niejedną bliznę.
Nie wybierze łatwizny – podobnie jak Ty czynisz,
Wybaczasz, rozgrzeszasz, nikogo nie winisz.
Wdzięk jest w Twojej wspaniałomyślnej wielkoduszności,
Nauczyłaś moją duszę prawdziwej radości.
Ukochałaś Nadzieję, nakarmiłaś jej siłę by trwała,
Purpurowy Świt dał Ci na imię: Wspaniała,
Różanopalca Jutrzenka uwielbia Twoje towarzystwo,
A Południowy Zefir podarował Ci wszystko,
Co posiadał, choć nie jest na dość bogaty,
By złotem wylać podłogi mojej chaty,
Którą zbudowałem w staropolskim stylu,
W zachwycie dla niej oniemiało architektów tylu,
Że niejedna akademia zostałaby bez studentów,
Moja pani dla Ciebie pełen jestem talentów,
A to wszystko by sprostać Twoim wymaganiom,
Obalaj pani śmiechem każdą sztuczkę tanią,
Niech Cię nie zwiodą podszepty złorzeczące,
Gdy jesteś blisko moje serce jest gorące.
Krzywda nie zniechęci mnie w tym dążeniu,
By dać oparcie mojej pani ramieniu.

19.03.2008r.