Otwarty umysł - Wersja do druku

Zaczął się kolejny zwykły, normalny dzień.
Wzeszło słońce, na ulicach zaczął się ruch.
Ludzie na chodnikach, w samochodach, tramwajach.
Szara codzienność rozpoczęła się od nowa,
Być może nigdy się nie kończy, trwa również w nocy.
Spoglądam przez okno i moją uwagę przykuwa
Wszystko to, co dzieje się każdego dnia od dawna.
Wychodząc na ulicę wszystko wydaje mi się ciekawe.
Intryguje mnie monotonia, powtarzający się przechodnie,
Ulice zatłoczone przez samochody, płynność ruchu,
Pędzące służby ratunkowe na sygnale.
Cały czas o czymś myślę, choć nie mogę się na niczym skupić.
Zamykając oczy widzę i czuję chaos w mojej głowie.
Mętlik, którego nie da się opisać, bo sam niewyraźnie go widzę.
Czuję, że muszę odmienić swój zwykły dzień,
Możliwe, że odmienię tym również swoje życie.
Przelewam swoje myśli na kartkę wirtualnego papieru,
Ryzykuję szczęście i życie dziwnymi i czasem głupimi pomysłami
Pragnąc poczuć niewielką adrenalinę, satysfakcję i dumę z siebie.
Choćbym nie wiem jak się starał, to nigdy nie zmienię tego w sobie.
Swoje życie mogę zmienić jedynie dla innej osoby.