Przemijanie...
Staw piskorzy dziś trzciną już gęsto zarasta
pomiędzy którą pędy wikliny się chwieją.
Ta wierzba purpurowa, z natury krzaczasta
jest dla owych piskorzy jedyną nadzieją.

Obiecują więc sobie i innym wokoło
że potrafią to na niej wyhodować gruszki.
Tak ich zapewnia guru. On dla nich ostoją
pewną, niczym Tadeusz - Naczelnik Kościuszko.

Zapewne już niedługo tej przegniłej wiary
w moc sprawczą a ożywczą kwakania ptaszyska.
Kolejne wpadki - hańba - blamażu rozmiary
spowodują, że nigdy już sławy nie zyska...