+- Dotykiem Wiatru - forum poezji amatorskiej. (http://dotykiemwiatru.grd.pl)
+-- Dział: Poetica (/forum-5.html)
+--- Dział: Wiersze białe (/forum-15.html)
+--- Wątek: Po życiu. (/thread-1139.html)
Po życiu. - Guest - 2009-02-07 20:53:12
W zapomnianym czasie
na zgliszczach istnienia
matka nadzieja
rodzi embrion jutra
geny słowa walczą
o miejsce w hierarchii decyzji
przekorą rozsądku
popioły
emitują nieistniejący tlen
gwiazda przetrwania
przewodzi wspomnieniom
w grawitacji woli powstaje wzorzec
nowego atomu
czy jego także zniszczy postęp?
- anja - 2009-02-07 23:58:31
Dla mnie wiersz jest trudny, każdy następny wers utrudnia zrozumienie poprzedniego. Sorry.
- Arti - 2009-02-08 01:30:48
zbyt naukowo
szukam czegoś innego
jak dla mnie poezja to prostota
uciekam
nie potrafię obiektywnie ocenić
pozdr.
Re: Po życiu. - Sarmata - 2009-02-08 16:55:25
stanel napisał(a):(...)
czy jego także (...)
To brzmi tu wyjątkowo niezręcznie, nagle w ostanim wersie zmieniasz perspektywę na bardziej spersonifikowaną, psując sterylną logikę całego utworu. Moźe spóbuj raczej czegoś w rodzaju:
Czy on także zostanie rozbity
W ofierze bogom postępu?
- Guest - 2009-02-08 20:17:05
Arti! Dla ciebie jest coś trudnego?
Ha ha ha .
- Guest - 2009-02-09 23:12:45
Można,ale nie chce mi się.Były by trzy strofy.A właśnie wczoraj cały dzień
na National Geographic była uczta dla astronomów wraz z filmami i zdjęciami
z teleskopu Hubble-a.To coś na ten temat,bardzo fascynujące.Ja interesuję się między innymi i tym tematem jako cząstką dowodu ewolucji.
- Arti - 2009-02-09 23:31:46
oj stanel... jak mało o mnie o wiesz...
- norbertus - 2009-02-10 16:31:35
Z popiołu znowu w nadzei rodzi się Feniks. Bardzo dobre metafory podoba się. Pozdrawiam